u, m. vn. of búadaigid. act of vanquishing, triumphing (over), winning; victory, triumph:
nírbu lour leusom
buaduguth dib,
Ml. 33c13
.
ilach iar mbuadugad .i. ilach
buaidi[g]the,
Laws v 358.5
,
360.1 Comm.
b.¤ do Grecaib
dona Troiandaib that the Greeks had triumphed over,
TTr.² 180.
ar mbuadugad cacha báire,
MR 244.21
.
mergi buadaigthi ┐
coscair,
Fen. 166.4
. ag buadhughadh ar lucht na críche
`prevailing over',
Keat. i 204.10
.
ná léig don duine búadhughadh,
Psalms ix 19.